Ubrzeż

Zarys historii wsi Ubrzeż

Pochodzenie nazwy tej wsi wiąże się z jej położeniem. Tereny bowiem, na których osada ta powstała, leżały na obrzeżach gniazda rodowego Drużynitów.

Ubrzeż była lokowana na prawie niemieckim, o czym świadczy wspominany już wielokrotnie przywilej Władysława Łokietka, na który w roku 1400 powoływał się Jaszko ze Zbigniewa (Zbydniowa).

W dokumencie tym, wśród kilku wsi, które zostały lokowane na prawie niemieckim, wymieniono również Ubrzeż. W czasach Jana Długosza wieś należała do parafii Łapanów. Były tu wtedy 4 łany kmiece, nie było karczmy, lecz jedna zagroda z rolą. Ubrzeż płaciła dziesięcinę prebendzie bosutowskiej przy katedrze krakowskiej i w wieku XV była własnością Michała z Grabia.

W roku 1581 należała organizacyjnie do parafii w Trzcianie i jej właściciel Wincenty Wieruski płacił z niej pobór od 3 półłanków kmie­cych, 1 zagrody z rolą i jednego komornika bez bydła. Pół wieku później należała do Stanisława Wieruskiego i miała 3 półłanki kmiece, 1 komornika z bydłem i jednego bez bydła. W roku 1680 natomiast należała do rodziny Lubowieckich.